Διακρίνεται πίσω από το πρόχειρο μετερίζι με τους στρατιώτες, ο μεταλλικός φάρος (χωρίς τη λάμπα της κορυφής και με την πόρτα τάμπαρο -ίσως χωρίς πόρτα-) σε φάση κατασκευής ή συντήρησης.
Οι φαντάροι (ένας απ' αυτούς είναι Σαγιαδινός, ο -καθιστός- Κωνσταντίνος Αντωνάδος) φυλάνε το λιμάνι. Η θέση του μετεριζιού -ταμπουριού προφανώς τους επιτρέπει να ελέγχουν το δρόμο πρόσβασης, αλλά και την παλιά είσοδο στο Σκάλωμα από τη μεριά της κατασκήνωσης (πριν κατασκευαστεί ο δρόμος κι η γεφυρούλα στη δεκαετία του '30, ο μόνος τρόπος πρόσβασης στο λιμάνι ήταν από τη μεριά της σημερινής κατασκήνωσης, όπου σώζονται τα υπολέιμματα του καλντεριμιού). Όπως βλέπουμε στη φωτογραφία, το ταμπούρι από τη μεριά του δρόμου είναι πιο υπερυψωμένο. Από διηγήσεις, μαθαίνουμε ότι ακόμα κι όταν γύρισαν οι Σαγιαδινοί από την εξορία στην Κέρκυρα ("ανταρτόπληκτοι" ή "συμμοριόπληκτοι") δεν τους άφησαν να πάνε στο παλιό χωριό αλλά τους στρίμωξαν στο Σκάλωμα για το φόβο των ανταρτών. Τα προβλήματα ήταν πολλά, καθώς έπρεπε να βγαίνουν το πρωί για δουλειά στα χωράφια και το απόγευμα να μαντρώνουνται πάλι στο κλουβί. Οι φαντάροι μετά τη δύση του ήλιου έκλειναν τη γέφυρα. Η φωτογραφία που μας απασχολεί, θα μπορούσε να είχε τραβηχτεί το 1948, (όταν ο Ντίνος πήγε φαντάρος). Τότε ο στρατός φύλαγε το λιμάνι, από το οποίο ανεφοδιάζονταν το Φιλιάτι (οι Σαγιαδινοί ήτανε στην Κέρκυρα κι οι μόνοι που είχαν παραμείνει στο λιμάνι ήταν οι απαραίτητοι για τη λειτουργία του (φωτοεκφορτωτές κλπ). Θα μπορούσε όμως να έχει τραβηχτεί και το 1949-50 όταν οι Σαγιαδινοί είχαν γυρίσει, αλλά ήταν μαντρωμένοι και τους φύλαγε πάλι ο στρατός. Πότε απολύθηκε ο Ντίνος του Ντωνάδου; Αυτό θα είναι το terminus post quem :) της φωτογραφίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου