«…Ίσως
ανάμεσα στις θάλασσες –εκεί όπου τα νερά ανακατεύονται- να υπάρχει ένα σύνορο
οσμών που επιτρέπει την ανίχνευση της συνάντησής τους. Ίσως οι στεριές ν’
αναδίνουν μια δική τους μυρουδιά που τις προαναγγέλλει πέρα απ’ τα όριά τους,
ακόμα και βαθιά μέσα στη νύχτα. Θυμάμαι πως κάποια στιγμή ενώ πουθενά στον
ορίζοντα δε φαίνονταν στεριά, ο αέρας έφερε άξαφνα οσμές ζεστές κι
αρωματισμένες. Λίγες ώρες αργότερα τα πρώτα φώτα της ακτής εμφανίζονταν μέσα
στη νύχτα…» Jacques Lacarrière Το ελληνικό καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου